Willem II Tricolores, maart 2021

Beurden geeft de doorslag. Samen met zijn broer Toon vormt hij jarenlang een gevreesd spitsenduo. Borrels Van Son speelt van 1912 tot 1930 in de hoofdmacht van Willem II en bouwt een indrukwekkende erelijst op. Hij wint in 1916 de landstitel, wordt vijfmaal zuidelijk kampioen en wint driemaal de Zilveren Bal (een prestigieus bekertoernooi). Zijn winnende doelpunt in de met 0-1 gewonnen kampioenswedstrijd tegen Go-Ahead in Deventer bezorgt hem letterlijk eeuwige roem. Tweemaal maakt Jos een kort uitstapje: in 1917 speelt hij bij Sparta als hij in Rotterdam als kantoorbediende aan de slag gaat, en in 1920 speelt hij korte tijd bij Royal Antwerp FC. Steeds keert hij terug naar de ‘Nationalen’, zoals de bijnaam van Willem II in die tijd luidt. Jos is een grootheid in zijn tijd. Al op jonge leeftijd wordt hij gevraagd voor diverse vertegenwoordigende elftallen en liefst zestien jaar lang is hij trouw speler van het Zuid- Nederlands elftal. Eenmaal speelt hij in Oranje. De dan 30-jarige midvoor debuteert op 25 november 1923 in een vriendschappelijk duel tegen Zwitserland (4-1). Van Son speelt de volle negentig minuten, maar scoort niet. Bij dat ene optreden blijft het; waarschijnlijk heeft een relletje om een paar borrels Jos doen besluiten om daarna voor de eer te bedanken. Hij was niet het type om in het gelid te lopen bij het strakke regime van het Nederlands elftal. Erelid Ondertussen bouwt Jos aan zijn maatschappelijke carrière. Nadat hij in 1920 trouwt met de Tilburgse Maria Donders richt hij een verzekeringskantoor op, Van Son Assurantiën, aan de Markt 27 in Tilburg. Als bekende voetballer van Willem II en met zijn gevoel